poprostu

Czuję się tak cholernie bezpiecznie w jego ramionach. Wiem, że jeśli za rogiem czyha jakieś niebezpieczeństwo, a on jest w pobliżu to nic mi się nie stanie. Uwielbiam, gdy łapie mnie za dłoń, mocno ją ściska i całuje mówiąc, żebym nie odchodziła. Nie mogę przestać patrzeć w jego oczy, uwielbiam go tym zawstydzać. Gdy się denerwuje i nie daje mi dojść do słowa, krzycząc różne epitety. Wystarczy, że spojrzę na niego, podejdę i mocno się wtulę.. przecież złość musi minąć. Gdy obejmuje mnie tak delikatnie, gdy sunie nosem po moim policzku. Gdy nasze usta się spotykają, gdy mizia mnie po obojczykach szepcząc, że z nimi nie rozstanie się nigdy. Uwielbiam, gdy się złości. Chyba już wspomniałam, ale nie ważne. Jest wtedy taki słodki. Gdy muska moją szyję. Uwielbiam, gdy jest tak cholernie blisko.

Uwielbiam, gdy wyznaje mi miłość. Gdy chodzimy po uliczkach mojego małego miasteczka. Gdy się razem wygłupiamy. Uwielbiam, gdy jedno krzyczy na drugie, gdy któreś dostanie zła ocenę. Tak swoja drogą, jedno od drugiego nie lepsze. Ale po co ja mam się uczyć? Przecież muszę pilnować jego. Przecież to jest kurwa taka prawdziwa miłość.. tak czuję.

Nigdy wcześniej nie czułam się taka bezpieczna, taka szczęśliwa. Nigdy. Przy nim zapominam o całym świecie, o problemach. Wystarczy, że widzę go gdzieś w oddali.. wszystko inne nie liczy się nie chwilę.

I każdego dnia coraz więcej jego w moim życiu..